Mikroświaty pleśni, labirynty zarodników, piękne, mikroskopijne, samowystarczalne. Rzecz jest już tylko bezruchem, a życie jest na niej, przenika w nią i krąży pomiędzy jej szczelinami, ale to już nie jest jej życie. To wszechświaty obcego życia. Obcego życia, które włada już tą rzeczą i odbiera jej tożsamość.

(Rozgrzebię ziemię palcami)